Вихідний матеріал для створення сортів проса кормового напряму використання

Автор(и)

  • O. V. Biryukova The Рlant Production Institute nd. a. V. Ya. Yuryev of National Academy of Agrarian Sciences of Ukraine , Інститут рослинництва ім. В.Я. Юр’єва
  • L. N. Kobyzeva The Рlant Production Institute nd. a. V. Ya. Yuryev of National Academy of Agrarian Sciences of Ukraine , Інститут рослинництва ім. В.Я. Юр’єва
  • S. M. Gorbachiova The Рlant Production Institute nd. a. V. Ya. Yuryev of National Academy of Agrarian Sciences of Ukraine , Інститут рослинництва ім. В.Я. Юр’єва

DOI:

https://doi.org/10.31548/dopovidi2018.01.022

Ключові слова:

просо кормове, урожайність зеленої маси, джерело, вихідний матеріал, цінні господарські ознаки

Анотація

Однією з умов збільшення виробництва зелених кормів для галузі тваринництва, є вирощування високоякісних кормових культур, серед яких одне з провідних місць займає просо. Але, не дивлячись, на значне господарське значення, як кормова культура мало поширена в Україні. Це, перш за все, пов’язано з обмеженим сортовим складом кормового призначення. Основою створення будь якого сорту, в тому числі і проса, є вичений та добре адаптований до конкретних умов вихідний матеріал. У статті представлені результати досліджень 2011-2013, 2016 рр. 26 зразків проса кормового з національної колекції рослин України в умовах східної частини Лісостепу України. Зразки репрезентують 10 країн світу, що говорить про можливість виділення цінних джерел не залежно від їх еколого-географічного походження. Найбільш високою врожайністю зеленої маси володіють зразки походженням з Китаю, які перевершили сорт-еталон Харківське кормове на 5-6 т/га.

У процесі досліджень було встановлено взаємозв’язок ГТК періоду вегетації сходи – викидання волотей з урожайністю зеленої маси, мінливість вмісту білка, золи та клітковини в зеленій масі у колекційних зразків проса. Виділено джерела високої та стабільної врожайності, підвищеного вмісту білка та золи в зеленій масі проса.

 


Посилання

Sokolov A. A. (1948). Millet. M.: Selkhozgiz. 134 p.

Meister G. K, Arnold B.M. (1922) Millet, methods of its cultivation based on data from experimental institutions of the Middle and Lower Volga regions. M : Novaya Derevnya.

Trofimova V. I. An additional source of fodder. Research Institute of Agriculture of Southeast. (1982). Kormovurobnudstvo. № 5. P. 20.

Stepanov A. F., Tumenov R. N., Bekenova L. V., Valiev D. A. Comparative evaluation of fodder millet varieties in Kazakhstan. (2015). Omskyy Nauchnyy Vesnik. № 2 (144).

Filatov V. I., Filatova Ye. V. (2014). Energy and protein value of fodder millet depending on the vegetation phase. Vestnik KrasGau. № 2.

Surkov A. Yu. (2016). Millet breeding in the South-East of the Central Black Soil Region. Int. Sci. J. “Simvol Nauki”, № 11-2.

Agafonov V. A., Glushkova O. A. (2017) Fodder mixtures of forage cereals with legumes and spring rape. Vestnik Irkutsk Research Institute of Agriculture.

Kobernitskiy V. I. (2014). Biological performance of fodder millet varieties in the steppe zone of Northern Kazakhstan. Vesnik Prikaspiia № 3.

Gorbachiova S. N., Kobyzeva L. N., Gorlachiova O.V., Biryukova O.V. Creation of grain/hay millet varieties at the Plant Production Institute named after V. Y. Yuryev. (2014). Scientific-practical journal "Zernobobovyie i Krupyanyie Kultury". Oriol. № 1 (9).

Agafonov N. P., Kurtseva A. F. (1988). Study of the world’s millet collection: Methodological guidelines. L.:VIR. 30 p.

Konstantinov S. I. (1977). A technology of growing high yields of groat crops in the Kharkov region: Methodological recommendations to help lecturers. Kharkov. 23 p.

Dospekhov B. A. Methods of field experimentation. (1985). M.: Agropromizdat. 135 p.

Hryhoraschenko L. V., Kholod S. H., Rudnyk O. I., Riabchun V. K., et al. (2009). Wide unified classifier of millet (Panicum miliaceum L.). Kharkiv. 63 p.

State standard 27262-87 (2002). Combined fodders. Part 7. Vegetable fodders. Methods of analysis. M.: Publishing and Printing Complex “Izdatelstvo Standartov”.

State standard 13496.2-91. (2002). Fodders, combined fodders, fodder raw material. Method for determination of crude cellulose. M.: Publishing and Printing Complex “Izdatelstvo Standartov”.

Shpakov A. S., Bychkov G.N. (2010). Field forage production: status and tasks of scientific support. Kormoproizvodstvo. № 10. P. 3-8.

Завантаження

Опубліковано

2018-02-28

Номер

Розділ

Агрономія